حقایقی در رابطه با کاخ Doge’s

کاخ دوج قرن‌ها مرکز دولت جمهوری ونیز بوده است. عمر طولانی این اثر موجب گشته تا رازها و حقایق جالبی در رابطه با این بنای با شکوه وجود داشته باشد. در ادامه به بیان برخی از این حقایق جالب خواهیم پرداخت.

ورودی اصلی کاخ دوج ( دروازه کاغذی )

ورودی اصلی این کاخ متصل کننده کاخ به کلیسای جامع سینت مارکو نیز می باشد ، توسط برادران جیووانی  و بارتولومئو در سال 1400 ساخته شده است ، در حقیقت این  بنا و ساختمان کدورو دو نمونه بازر و زیبا از گوتیک ونیزی هستند . تمامی بنا با مجسمه های زینتی و تمثیلی تزئین شده و در بالا ، دوج فرانسسکو در مقبل شیر سینت مارکو زانو زده است .

اینجت نمادگرایی محض است و این مجسمه نمادی است از تبعیت تمامی افراد از قدرت حکومت ، در واقع این مسجمه کپی مجسمه واقعی است که در حمله سال 1797 ناپلئون تخریب شد . نام اصلی این ورودی پرتادلاکارتا به معنی دروازه کاغذ است و ریشه در آن دارد که زمانی برای افراد دادخواست به اعضای شورا در اینجا می ایستادند . از جالب ترین چیز هایی که باید بدانید این است که در کنار یکی از ستون های ورودی هم قانون های دولتی مصوب شده قرائت می شده است .

۱:افسانه‌ها می گویند که اولین سکونتگاه‌ها پس از سقوط امپراتوری روم غربی (476 میلادی) در این تالاب صورت گرفته است. پس از سقوط امپراتوری روم، امپراتوری بیزانس در قرون بعدی در این قصر باشکوه سکونت یافت. از آنجا که ونیز در آدریاتیک قرار دارد، این قصر در مقایسه با روم یا دیگر شهرک‌های جنوبی، به حوزه نفوذ بیزانس بسیار نزدیکتر بود.

۲:در طول تاریخ ماندگاری این بنا باشکوه آتش سوزی چند بار کاخ را تخریب کرد. در یکی از این صوانح آتش‌سوزی حاشیه کانال کاخ را که شامل آپارتمان‌های دوژ بود نیز در سال 1483 نابود کرد.

در این زمان آنتونیو ریتزو سبک جدید رنسانس را به ساختمان وارد کرد. آن‌ها بازسازی این بنای ماندگار را در سال 1510 به پایان رساندند و Maestro Pietro Lombardo را جایگزین Rizzo کردند. معمار جدید طراحی نما و راه پله کاخ دوج را در حیاط داخلی آغاز کرد. در این دوره Sansovino’s دو مجسمه بزرگ مرمر از مریخ و نپتون در بالای پله Giant ایجاد کرد. پس از گذشت سال‌ها آتش سوزی دیگری اتفاق افتاد اما خسارت جدی به این سازه وارد نگشت. عمده آسیب‌ها به وسایل چوبی موجود در این مکان مرتبط بود. متاسفانه آتش سوزی سوم در سال 1577 به Sala dello Scrutinio و اتاق شورای بزرگ آسیب رساند و در نتیجه شاهکارهای هنری موجود در این بنا دچار آسیب دیدگی شدند.

۳: یکی از نکات جالب در رابطه با این برج دارا بودن پلی می‌باشد که افسانه‌های زیادی در رابطه با آن بیان شده است. یکی از این افسانه‌ها در واقع بیانگر احساس پشیمانی و ندامت مجرمانی است که از پشت میله‌های این برج به تماشای جهان بیرون پرداخته اند. احساس افسوس و ندامت زندانیان موجب گشت تا این پل بعد‌ها آه نامیده شود. این پل در واقع محیطی بود دور از سکونتگاه دوج که زندانیان در پی ارتکاب جرم خود در آن قرار گرفته بودند. این نام سرانجام وقتی لرد بایرون درباره آن در کتاب صد و هشتاد و چهارم خود به نام Childe Harold’s Pilgrimage نوشت، جاودانه شد.

۴: جمهوری ونیز در سال 1797 نخست به دست فرانسوی ها، سپس به دست اتریش سقوط کرد و سرانجام در سال 1866 به بخشی از ایتالیای متحد تبدیل شد. این کاخ در زمان استقلال جمهوری ونیز قلب مدیریت سیاسی و دولتی بوده است، بنابراین دیگر وظایف خود را متوقف کرد به یک مکان گردشگری برای آیندگان تبدیل گردید.در شرایط نابسامان، کارهای عمده بازسازی در اواخر قرن نوزدهم برای ایجاد صنوبر کاخ آغاز شد. بسیاری از پایتخت های اصلی قرن 14 برای حفاظت به Museo dell ’Opera منتقل شدند. همه دفاتر عمومی به غیر از اداره امور خارجه حفاظت از بناهای تاریخی که هنوز در اینجا نگهداری می شود به مکان دیگری منتقل شدند. در سال 1923 کاخ دوج به موزه و سر انجام در سال 1996 به بخشی از شبکه موزه های مدنی ونیز تبدیل شد.

۵: در کاخ دوج مکانی  به نام اتاق عذاب وجود داشته است.  این محل وحشتناک محلی برای عذاب متهم‌ها بوده است.یک زندانی در تاریکی کامل منتظر می ماند و فریادهای دردناک هم زندانیانش را می شنید، گفته می‌شود این فریادها در واقع فریادهای جعلی بازیگران پولی بود تا سطح وحشت را بیشتر افزایش دهند. در این اتاق بازجوییها صورت می‌گرفت. دستان این مجرمان به پشت بسته و توسط این طناب‌ها بر روی زمین کشیده می‌شدند. این شکنجه ها تا زمانی که زندانی به جرم ارتکابی خود اعتراف می‌کرد ادامه داشت.

۶: جمهوری بیشتر از امپراتوری روم غربی دوام آورد. شورای این امپراتوری که در کاخ  دوج جلسه تشکیل میدادند، متشکل از کلیه اعضای مرد خانواده‌های ونیزی بالای 25 سال، صرف نظر از موقعیت فردی، لیاقت و دارایی آنها بود. این سیستم که بیش از 1000 سال در آن جریان داشت، دموکراتیک نبود  اما یک سیستم کنترل و تعادل بسیار ویژه ایجاد کرد که به هیچ کس اجازه نمی داد بیش از حد قدرت خود اقدام به کاری کند.

۷: این کاخ باشکوه دارای زندان‌هایی با دو نوع طبقه ‌‌بندی برای زندان‌ها بوده است . این دو نوع طبقه بندی عبارت بوده‌اند از  پوزی و پیومبی. پوزی، به معنای چاهی در ایتالیا، محل بازداشت زندانیان بود و یکی از بدترین مکان‌های شکنجه بوده است. همانطور که از نام آن استنباط می کنید، این سلول‌های کوچک مرطوب به سختی تهویه می‌شدند و شرایط سختی را برای زندانیان به وجود می‌آوردند.

۸: دوج در یک اتاق کاملاً کوچک تا قرن هفدهم زندگی می‌کرد، اتاق‌هایی که دوج در آن اقامت داشت بسیار کوچک و تقریباً همیشه کمتر از آن چیزی بود که در زندگی خصوصی به آن عادت داشتند. این کار به گونه‌ای انجام می‌شد که او را فرومایه و متوجه شود که اولویت اول وی جمهوری ونیز و سپس مربوط به خودش است. دوج ورودی وسایل و اثاثیه خود را از محل زندگی شخصی خود به اتاق کار خود می‌آورد. با مرگ وی، این وسایل توسط نزدیکان وی برداشته شد تا شرایطی فراهم گردد که دوج تازه وارد شده و وسایل شخصی خود را نیز به همراه خود به این مکان آورد.

۹: در اتاق شماره یک کاخ دوج یک زره پوش زیبا وجود دارد که متعلق به مزدور معروف اراسمو دا نارنی بود که نام مستعار او il Gattamelata (گربه عسلی) بوده است. وی ونیز را به پیروزی های بسیاری رساند و در سراسر ایتالیا مشهور بود. این پیروزی‌های پی دی پی برای پسر یک کشاورز فقیر موفقیت چشمگیری محسوب می‌شود.

۱۰: این کاخ قرون وسطایی با ستون‌ها و پایتخت‌هایی که داستان‌ها و تمثیل‌های زیادی را روایت می‌کند، تزئین شده است. می‌توان گفت که داستان‌های به تصویر کشیده بر روی این ستون‌ها تقریباً شبیه شعر حماسی بودند که مردان، زنان، حیوانات، گیاهان، علائم زودیاک، اسطوره ها، نمادها، رذایل و فضایل را به تصویر می کشید. در آن زمان دستیابی به سپاد و تحصیلات تنها  برای طبقات بالا امکان پذیر بود، بنابراین گفتن داستان های قدرتمند از طریق هنر بهترین راه برای درک عموم مردم بود.