آنچه لازم است در رابطه با برج آزادی نیویورک بدانید.

برج آزادی نیویورک ساختمان اصلی مجموعه بازسازی شده تجارت جهانی در منهتن سفلی، شهر نیویورک است. این برج باشکوه و بی نظیر بلندترین ساختمان در ایالات متحده، بلندترین ساختمان در نیمکره غربی و ششمین ساختمان بلند در جهان می‌باشد.

این برج در ابتدا یک سازه سنگی به نام برج شمالی مرکز تجارت جهانی بوده است که در حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ویران شده است.

این ساختمان از غرب به خیابان وست، از شمال به خیابان ویسی، از جنوب به خیابان فولتون و از شرق به خیابان واشنگتن متصل می‌گردد.

معمار این برج جهانی دیوید چایلدز است که برج خلیفه و برج ویلیس را نیز طراحی کرده است. ساخت و سازه های زیرزمینی برای جابجایی‌ها و ساخت پایه‌های ساختمان جدید در ۲۷ آوریل ۲۰۰۶ آغاز شد. پس از تلاش‌های فراوان در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۱۲  این برج بازسازی و به بلندترین سازه نیویورک تبدیل گردید. این ساختمان با ارتفاع ۱۷۷۶ متر در تاریخ ۳ نوامبر ۲۰۱۴ افتتاح گردید.

رصدخانه One World در 29 مه 2015 افتتاح شد. این رصدخانه یکی از معروف‌ترین مکان‌های این برج می‌باشد که طرفداران بسیاری را به خود اختصاص داده است.

در تاریخ ۲۶ مارس ۲۰۰۹، اداره بندر نیویورک و نیوجرسی تأیید کرد که این ساختمان به جای نام محاوره ای آن  برج آزادی به طور رسمی با نام قانونی یک مرکز تجارت جهانی شناخته می شود.

مجموعه جدید مرکز تجارت جهانی  شامل پنج ساختمان بلند مرتبه اداری ساخته شده در امتداد خیابان گرینویچ و همچنین بنای یادبود و موزه ملی ۱۱ سپتامبر است که در جنوب مرکز تجارت جهانی وان واقع در برج های دوقلوی اصلی واقع شده است.

ساخت و ساز

ساخت مرکز تجارت جهانی، که برج‌های دوقلو (مرکز تجارت جهانی یک و دو) از مهمترین محورهای آن بودند، به عنوان یک پروژه نوسازی شهری توسط دیوید راکفلر انجام گرفت.  این پروژه که برای کمک به احیای منهتن سفلی در نظر گرفته شده بود، توسط اداره بندر نیویورک و نیوجرسی برنامه ریزی شد و پس از استخدام معمار مینورو یاماساکی کلید خورد.

این معمار مشهور در اندیشه ساخت برج‌های دوقلو بود. پس از مذاکرات گسترده، دولتهای نیوجرسی و ایالت نیویورک که بر اداره بندر نظارت می کنند، با ساخت مرکز تجارت جهانی واقع در منطقه غربی منهتن، موافقت کردند.

برای جلب رضایت دولت نیوجرسی، اداره بندر با خرید راه آهن هادسون و منهتن (تغییر نام به بندر ترانس-هادسون) که در آن زمان ورشکسته شده بود توانست راهی برای حمل مسافران از نیوجرسی به منتهن سفلی ایجاد نماید.

برج آزادی به صورت سازه‌های لوله‌ای قاب دار طراحی شده اند که به طرح های کف باز، بدون ستون یا دیوارها، اجازه فعالیت و ماندگاری داده می‌شود.

طرح لوله قاب دار توسط مهندس سازه بنگلادشی-آمریکایی فضل الرحمن خان در دهه ۱۹۶۰ ارائه شد. این طراحی با استفاده از بسیاری ستون‌های محیطی با فاصله نزدیک به دست آمد و بیشترین مقاومت سازه را با بار گرانش مشترک با ستون های اصلی فراهم کرد.

سیستم آسانسور که از لابی های آسمان و سیستم آسانسورهای محلی و سریع استفاده می کرد، باعث می‌شد با کوچک‌تر شدن هسته سازه، از کف فضای قابل توجهی برای اهداف اداری استفاده شود.

طراحی و ساخت برج ها شامل بسیاری از تکنیک های ابتکاری دیگر مانند آزمایشات تونل باد و دیواره دوغاب برای حفر پایه شده است تا در نهایت این برج بسیار زیبا ساخته و به استفاده عموم مردم در آید.

یاماساکی همچنین عناصر معماری اسلامی را در طراحی ساختمان گنجانده است، دلیل این امر این بود که او پیش از این فرودگاه بین المللی ظهران عربستان سعودی را با گروه Bin Laden سعودی طراحی کرده بود.
ساخت برج شمالی (یک مرکز تجارت جهانی) در آگوست ۱۹۶۶ آغاز شد. استفاده گسترده از اجزای پیش ساخته روند ساخت را تسریع می کرد. اولین مستاجران برج آزادی در اکتبر ۱۹۷۱ به برج شمالی نقل مکان کردند. در دهه ۱۹۷۰، چهار ساختمان سطح پایین دیگر به عنوان بخشی از مجموعه مرکز تجارت جهانی ساخته و به کار گرفته شد. ساختمان هفتم این برج نیز در اواسط دهه ۱۹۸۰ ساخته شد.

مشخصات و عملیات در برج آزادی نیویورک

بعد از اینکه هفت مرکز تجارت جهانی در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد، مجموعه مرکز تجارت جهانی در مجموع دارای هفت ساختمان بود.

یک مرکز تجارت جهانی در قسمت شمالی آن محوطه بود و برج شمالی نام گذاری می‌شد، همچنین دو مرکز تجارت جهانی در جنوب بوده و برج جنوبی نامیده می‌شدند.

هر برج بیش از ۱۳۵۰ فوت (۴۱۰ متر) ارتفاع داشت و حدود ۱ جریب (۰.۴۰ هکتار) از کل ۱۶ هکتار (۶.۵ هکتار) از زمین این برج‌ها را اشغال کرده بود.

یکی از مراکز تجارت جهانی با پشت سر گذاشتن ساختمان امپایر استیت که ۴۰ سال رکورددار بود، بلندترین ساختمان در جهان شد. طول برج شمالی ۱،۳۶۸ فوت (۴۱۷ متر) بود و در سال ۱۹۷۸، یک آنتن مخابرات به بالای سقف اضافه و این طول را کمی افزایش داد. این آنتن که ۳۶۰ فوت (۱۱۰ متر) قد داشت بالاترین نقطه برج شمالی را به ۱۷۲۸ فوت (۵۲۷ متر) رساند.

برج آزادی فقط تا ماه مه 1973 رکورددار بود، زمانی که برج Sears شیکاگو (برج ویلیس فعلی)  که در پشت بام 1450 فوت (440 متر) ارتفاع داشت به پایان رسید، این رکورد شکسته و به این برج داده شد.

با دارا بودن  ۱۱۰ طبقه، برج های مرکز تجارت جهانی بیش از هر ساختمان دیگر در آن زمان طبقه داشتند. در زمان ساخت برج خلیفه (۱۶۳ طبقه)  که در سال ۲۰۱۰ افتتاح شد، این برج عرصه را برای رقیب خالی کرد.

از ۱۱۰ طبقه برج آزادی، ۸ طبقه به عنوان طبقه مکانیکی (طبقات ۷ و ۸، ۴۱ و ۴۲، ۷۵ و ۷۶، ۱۰۸ و ۱۰۹ ) کنار گذاشته شد که ۴ منطقه دو طبقه بودند که در فواصل زمانی مساوی با ساختمان فاصله داشتند.

تمام طبقات باقیمانده برای مستاجران باز می‌باشد و آن‌ها می‌توانند از این طبقات نهایت استفاده را ببرند. توجه داشته باشید که هر طبقه از این برج دارای ۴۰۰۰۰ فوت مربع (۳۷۰۰ متر مربع) فضای موجود می‌باشد و امکانات بسیاری را به خود اختصاص داده است.

برج شمالی و جنوبی دارای ۳،۸۰۰،۰۰۰ فوت مربع (۳۵۰،۰۰۰ متر مربع) فضای اداری کل و کل مجموعه هفت ساختمان دارای مجموعاً ۱۳،۴۰۰،۰۰۰ فوت مربع (۱،۲۴۰،۰۰۰ متر مربع) فضای اداری می‌باشد.

طی سال‌های اولیه، سازمانهای مختلف دولتی مستأجر اصلی مرکز تجارت جهانی شده بودند اما در دهه ۱۹۸۰، شرایط مالی اکثریت شهر بهبود یافت و پس از آن تعداد فزاینده‌ای از شرکت های خصوصی  عمدتا شرکت های مالی مرتبط با وال استریت مستاجر برج آزادی شدند.

در دهه ۱۹۹۰، تقریباً ۵۰۰ شرکت در مجموعه مجتمع دفاتر داشتند، از جمله این شرکت‌ها می‌توان به شرکت‌های مالی مانند مورگان استنلی، شرکت آون و برادران سالامون اشاره کرد.

زمین زیرزمین مرکز تجارت جهانی شامل مرکز خرید در مرکز تجارت جهانی و یک ایستگاه می‌باشد که سالانه گردشگران بسیاری را به خود اختصاص می‌دهد.

برج شمالی بعدها به مرکز اصلی شرکت کانتور فیتزجرالد، مرکز اداره بندر نیویورک و نیوجرسی تبدیل شد.

سرویس برق این برج توسط Consolidated Edison (ConEd) با قدرت 13،800 ولت تأمین می‌شود. برق از مرکز توزیع اولیه مرکز تجارت جهانی (PDC) عبور کرده و سپس از هسته ساختمان به پست های الکتریکی واقع در طبقات مکانیکی ارسال می‌شود.  ولتاژ اصلی 13800 به 480/277 ولت کاهش داده می‌شود و در نهایت ولتاژ برای خدمات عمومی روشنایی و روشنایی بیشتر به 208/120 ولت کاهش یافته و از این طریق برق این برج تامین می‌گردد.

این مجموعه همچنین توسط ژنراتورهای اضطراری واقع در زیر سطح برج ها و پشت بام مرکز تجارت جهانی پنج سرویس می شد.

گفتنی است که طبقه ۱۱۰ مرکز تجارت جهانی (برج شمالی) تجهیزات انتقال رادیو و تلویزیون را در خود جای داده به طوری که  سقف برج شمالی شامل مجموعه ای وسیع از آنتن های انتقال از جمله دکل آنتن مرکزی ۳۶۰ فوت (۱۱۰ متر) می‌باشد.

 حوادث برج آزادی

در ۱۳ فوریه ۱۹۷۵، آتش سوزی بزرگی در طبقه یازدهم برج شمالی رخ داد. آتش سوزی از طریق هسته ساختمان به طبقات ۹ و ۱۴ گسترش یافته بود، پس از تحقیقات فراوان مشخص شد که دلیل این گسترش این بود که عایق بندی کابل های تلفن واقع در یک شاخه برق که به طور عمودی بین طبقات قرار دارد، مشتعل شده است.

خوشبختانه در این آتش سوزی مناطقی که بیشتر در معرض آتش سوزی بودند تقریباً بلافاصله خاموش شدند و آتش اصلی در عرض چند ساعت خاموش شد.

بیشتر خسارت‌های وارد شده مربوط به طبقه یازدهم برج آزادی بود. دلیل خسارت بالای طبقه یازدهم این برج این بود که کابینت‌های این طبقه از کاغذ‌ها و مایعات قابل اشتعال بسیاری پر شده بود و با یک آتش سوزی کوچک گسترش یافته و آتش سوزی بزرگی را به وجود آورد.

خوشبختانه هیچ آسیبی از نظر ساختاری به برج وارد نشده است.  به غیر از خسارت آتش در طبقات ۹ و ۱۴، آب مورد استفاده برای خاموش کردن آتش به چند طبقه زیر آسیب رسانده است. در آن زمان، مجموعه مرکز تجارت جهانی فاقد هرگونه سیستم پاشش آتش بود.

خسارات زیرزمینی ناشی از بمب گذاری سال ۱۹۹۳ اولین حمله تروریستی به مرکز تجارت جهانی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۹۳ بود که در ساعت ۱۲:۱۷ بعد از ظهر رخ داد.

این انفجار منجر به ایجاد یک سوراخ 100 فوت  (30 متر) از طریق پنج زیر سطح شده بود. بیشترین آسیب در سطح B1 و B2، همراه با آسیب ساختاری قابل توجه در سطح B3 بود.

در طی این انفجار شش نفر کشته و بیش از هزار نفر زخمی شدند، دلیل کثرت افراد آسیب دیده در انفجار  ابن بود که در آن زمان تعداد ۵۰،۰۰۰ کارگر و بازدید کننده در برج بودند.

امروزه با استفاده از نکات عمرانی و معماری رعایت شده در ساخت این سازه مهندسان قدر کشورمان نسبت به ساخت ویلا در جاجرود، مازندران و تمامی شهر‌های کشورمان اقدام می‌کنند.

ورود گردشگران به تندیس آزادی آمریکا

از زمان رونمایی از تندیس آزادی ، گردشگران بسیاری در طی سال های متمادی از این مجسمه بزرگ و زیبا بازدید کرده اند که حضور آن ها را می توان در جاهای مختلف بخشی های داخلی مجسمه دید . اول یکی از بازدیدکنندگان ناشناس نام خود و همسرش را روی یک تیرچه داخلی یادداشت کرده بود ، و از آن زمان به بعد نیز تمامی بازدیدکنندگان این کار را تکرار کرده اند ، به طوری که هر کدام از آن ها هنگامی که برای دیدن این مجسمه به آنجا می روند نام خود را بر روی آن حک می کنند . حتی جالب است بدانید که برخی از بازدیدکنندگان برای ثبت کردن نام خود بر روی آن از رژلب نیز استفاده می کنند .

علاوه بر امکان بازدید از این مجسمه بزرگ ، امکان بازدید از موزه نیز فراهم می باشد ، در این موزه می توانید نمونه هایی از چندین آثار مهم را ببینید . یکی از این آثار مشعل اصلی است ، که در دهه ۱۹۸۰ میلادی جایگزین شده است . علاوه بر این نیز یک نمونه کپی بسیار عالی از مجسمه آزادی از جنس مس در این موزه قابل مشاهده است که گردشگران به راحتی می توانند به آن دسترسی داشته باشند و از آن دیدن کنند .

این بنای تاریخی و موزه ، سالیانه به طور تقریبی بیش از ۴.۵ میلیون گردشگر را مجذوب خود کرده اند که معمولا هم از داخل مجسمه بازدید می کنند . ، لذت بردن و دیدن شهر بزرگ نیویورک از تاج مجسمه آزادی چیزی است که هیچ گردشگری دلش نمی خواهد آن را از دست بدهد . از دانستنی های جالبی که پیشنهاد می شود بدانید این است که بازدید از داخل مشعل مجسمه آزادی از سال ۱۹۱۶ میلادی به دلیل مسائل امنیتی ممنوع شده است و همچنین ساخت این مجسمه بزرگ به دلیل کمبود بودجه ، بیش از ۱۰ سال طول کشیده است .